کنه پرنده قرمز

اندازه اصلی: ۱.۵ میلی‌متر
نام علمی: Dermanyssus gallinae
راسته: کنه‌ها (Acari)؛ خانواده: Dermanyssidae

ظاهر:
مردان تا ۰.۷ میلی‌متر و زنان تا ۱.۵ میلی‌متر طول دارند؛ دارای ۴ جفت پا، پوشش پشتی تمام بدن را می‌پوشاند و در قسمت پشت گرد است؛ بزرگ‌ترها معمولاً قهوه‌ای تیره مایل به قرمز هستند و دو لکه سفید کشیده روی پشت دارند.
نوزادان دارای ۳ جفت پا، به رنگ خاکستری-سفید؛ و ۲ مرحله نوزادی هشت‌پایی دارند.

سبک زندگی:
کنه پرنده قرمز به‌طور نزدیک به میزبانان خود باقی می‌ماند و ترجیح می‌دهد شب‌ها به مدت ۱ تا ۲ ساعت پرندگان را برای مکیدن خون آلوده کند. در طول روز، شکاف‌ها و درزها به‌عنوان مخفی‌گاه استفاده می‌شوند و به ندرت هم بر روی پوست سست پاهای جوجه‌تیغی‌ها پنهان می‌شوند.
غذا:
گونه‌های جنس Dermanyssus به‌طور خاصی غذا نمی‌خورند. کنه پرنده قرمز در ۳۰ گونه پرنده و ۱۰ پستاندار شناسایی شده است که این آخرین گروه فقط برای مدت کوتاهی به‌عنوان میزبان توسط کنه‌ها پذیرفته می‌شوند (شامل موش‌ها، خرگوش‌ها، گربه‌ها و انسان‌ها).

پتانسیل خسارت:
این کنه در سراسر جهان گسترش یافته و به‌عنوان مهم‌ترین پارازیت خارجی از نظر اقتصادی در پرورش طیور شناخته می‌شود. در پرورش طیور با آلودگی شدید، کاهش عملکرد تخم‌گذاری مشاهده می‌شود؛ در پرورش صنعتی طیور، به‌عنوان ناقل بیماری‌ها اهمیت زیادی دارد؛ در انسان‌ها نیز باعث اگزما و ضایعات پوستی شبیه کهیر می‌شود.

توسعه: تخم‌گذاری در شکاف‌ها و درزهای نزدیک به میزبان‌ها؛ در شرایط مساعد، نوزادان بعد از ۲-۳ روز تخم‌گذاری به‌وجود می‌آیند. نوزادان (مرحله ۱) غذایی نمی‌خورند. دو مرحله نوزادی دیگر (هشت‌پا) قبل از هر پوست‌اندازی باید خون بخورند. مدت زمان توسعه از تخم تا بزرگ‌تر به‌طور متوسط ۷-۱۴ روز است. عمر کنه‌ها ۲-۳ ماه است و بدون غذا می‌توانند تا ۶ ماه زنده بمانند.

شواهد:
با استفاده از چسب.

مقابله:
شناسایی علت آلودگی یا محل‌های کنه‌ها؛ کنترل با اسپری حشره‌کش؛ همچنین محصولاتی بر پایه سیلیس و ضدعفونی‌کننده‌ها که بر روی کوتیکول کنه‌ها تأثیر مخرب دارند، برای مقابله با کنه پرنده قرمز موجود است.

پیشگیری:
تمیز کردن دقیق و درمان لانه‌های خالی یا لانه‌های کبوتر با اسپری حشره‌کش و آفت‌کش.