مایت پنیر(mite cheese)

مایت پنیر(mite cheese)


اندازه: ۰.۷ میلی‌متر
نام علمی: tyrolichus casei
ترتیب: مایت‌ها (Acari)، خانواده: Acaridae

ظاهر:
بدنه تخم‌مرغی عریض، طول آن ۰.۴ تا ۰.۷ میلی‌متر، دارای ۴ جفت پا، دهان‌ابزارهایی شبیه قیچی (کلاچ‌ها)؛ رنگ سفید و نیمه‌شفاف، پاها و دهان‌ابزارها قهوه‌ای؛ سطح دانه‌دانه‌ای با براش‌های بلند و ۸ موی بلند در انتهای عقب. تخم‌ها شکل تخم‌مرغی و شفاف هستند. در مرحله لاروی ۳ جفت پا دارد و در مرحله نایف بعدی ۴ جفت پا.

ویژگی کرم پنیر

زندگی:
حساس به نور و خشکی. با محتوای رطوبت زیرلایه < ۱۴٪، زمستان‌گذرانی خارج از ساختمان‌ها در اروپای مرکزی ممکن نیست.
کرم پنیر

غذا:
محصولات گیاهی و حیوانی با محتوای رطوبت بالا، از جمله پنیر، ژامبون، سوسیس، غلات، آرد، داروها، نان میوه‌ای، قاب‌های عسل قدیمی و غذای سگ.

پتانسیل آسیب:
هنگام خوردن محصولات آلوده به کرم‌های پنیر، مشکلات گوارشی ممکن است بروز کند. در افراد حساس، مدفوع مایت و بقایای پوست‌ریزی می‌تواند باعث ایجاد آلرژی شود. چرخه تکاملی از تخم تا مایت بالغ در دماهای ۲۳...+۳ درجه سانتی‌گراد و رطوبت نسبی ۸۷٪ حدود ۱۵-۱۸ روز طول می‌کشد. عمر ماده مایت از ۶۰-۷۰ روز به ۸۰۰ می‌رسد.

مورفولوژی کرم پنیر

شواهد:
تجمع مایت‌ها بر روی مواد غذایی و سطوح قفسه‌ها. کنترل مایت‌ها در مواد ذخیره‌شده از طریق گازپاشی؛ در مورد دانه‌های سالم نیز می‌توان از سیلیکای بی‌شکل استفاده کرد. درمان حرارتی تنها به طور محدود قابل اجرا است، زیرا در دماهای بالا، برای مثال، ظرفیت جوانه‌زنی یا پخت دانه‌ها از بین می‌رود.

پیشگیری:
قبل از ذخیره‌سازی جدید، فضاهای خالی باید به طور پیشگیرانه با آکاراسیدها درمان شوند. آلودگی به مایت‌ها می‌تواند با ذخیره‌سازی موجودی‌ها در رطوبت زیر ۱۴٪ و رطوبت نسبی کمتر از ۶۰٪ جلوگیری شود.

ارسال دیدگاه

    هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.