خر خاکی

اندازه اصلی: ۱۶.۰ میلی‌متر
نام علمی: Porcellio scaber
راسته: آسِل‌ها (Isopoda)؛ خانواده: پورسلینیدا (Porcellionidae)

ظاهر:
طول بدن تا ۱۶ میلی‌متر، رنگ‌آمیزی خاکستری تا خاکستری زغالی، بدنی بیضی شکل، به‌طور دُرزو-شکمی صاف با سطحی زبر، نقاط شروع ماهیچه‌ها غالباً به‌صورت لکه‌های روشن و نیمه‌شفاف هستند. سر با حلقه سینه‌ای اول ترکیب شده است، دو جفت شاخک، که جفت اول آن ناکارآمد و جفت دوم شامل ۵ زائده و یک قطعه دو قسمتی است. هفت بخش آزاد در ناحیه سینه با هر یک دارای یک جفت پا، و شکم بسیار کوتاه شامل ۶ بخش است. زوائد اُروپود به شکل زینتی بر روی شکم قرار دارند.

ویژگی خر خاکی

زندگی واقعی:
آسِل‌ها به خرچنگ‌های زمینی تعلق دارند. آن‌ها شب‌زی هستند و به زندگی مرطوب وابسته‌اند، زیرا تنفس از طریق آبشش‌ها صورت می‌گیرد.
و اگزودوم از خشک شدن با یک لایه موم محافظت نمی‌شود.

غذا:
بخش‌های مرده گیاهان، نهال‌ها، میوه‌ها، و غده‌ها.

پتانسیل خسارت:
آسیبی به نظر نمی‌رسد؛ در ساختمان‌ها حداکثر آفت هستند؛ در خارج از ساختمان‌ها، آسِل‌ها مفید هستند زیرا مواد گیاهی پوسیده را به هوموس تبدیل می‌کنند. گاهی اوقات آسیب‌های کمی از آسِل‌ها در زیرزمین‌های مرطوب بر روی سیب‌زمینی‌ها، سیب‌ها و دیگر منابع گیاهی دیده می‌شود. آسِل‌های مهاجم در مناطق زندگی به سرعت به دلیل خشکی می‌میرند.

توسعه:
تخلیه تخم‌ها توسط ماده‌ها در یک اتاق پرورش ویژه در زیر بدن تا زمان تولد لاروها که شبیه آسِل‌های بالغ هستند و تا رسیدن به مرحله بالغ ۱۶ بار پوست‌اندازی می‌کنند؛ جانوران بالغ تا دو سال زندگی می‌کنند.

مورفولوژی خر خاکی

مدارک:
با تله‌های چسبی یا به‌صورت بصری.

مبارزه و پیشگیری:
حذف زیستگاه‌های مرطوب آسِل‌ها در نزدیکی پی‌ها، حذف مواد گیاهی پوسیده؛ ذخیره چوب در محیط‌های هوادار؛ گلدان‌ها و ظروف باید به‌گونه‌ای قرار داده شوند که هیچ رطوبتی زیر زمین جمع نشود. جانورانی که وارد ساختمان‌ها شده‌اند می‌توانند با جاروبرقی جمع‌آوری شوند.

ارسال دیدگاه

    هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.