سوسک قهوه ای پوست خوار (Skin beetle)

سوسک قهوه ای پوست خوار (Skin beetle)

نام علمی: Trogoderma angustrum.
اندازه : 2.2-3.5 میلی‌متر

بررسی کلی Trogoderma angustum

Trogoderma angustum که به طور معمول با نام سوسک پوست باریک شناخته می‌شود، از خانواده Dermestidae است. این آفت محصولات ذخیره شده در محیط‌های مختلف از جمله انبار غلات، کارخانجات فرآوری مواد غذایی و منازل یافت می‌شود.

ویژگی سوسک تروگودرم باریک
---

شناسایی:

اندازه: 2.5 تا 4 میلی‌متر طول

رنگ: قهوه‌ای تا سیاه با موهای ظریف روی بدن

شکل: بدن بیضی کشیده با شاخک‌های مشخص

 

---

چرخه زندگی:

1. مرحله تخم:

حشرات ماده تخم‌های خود را مستقیماً روی منابع غذایی یا در ترک‌ها و شکاف‌ها می‌گذارند.

تخم‌ها طی 6 تا 12 روز باز می‌شوند.

 

2. مرحله لاروی:

لاروها پرمو و قهوه‌ای رنگ بوده و بیشترین آسیب را با تغذیه از محصولات ذخیره‌شده وارد می‌کنند.

این مرحله بین 30 تا 60 روز بسته به شرایط محیطی طول می‌کشد.

آسیب سوسک تروگودرم باریک

3. مرحله شفیرگی:

لاروها در پوست آخرین مرحله لاروی خود به شفیره تبدیل می‌شوند.

این مرحله 7 تا 14 روز طول می‌کشد.

4. مرحله بلوغ:

حشرات بالغ ظاهر شده و بین 1 تا 2 ماه زندگی می‌کنند.

فعالیت اصلی آن‌ها تولیدمثل است و تغذیه کمی دارند.

 

 

---

منابع غذایی:

رژیم غذایی ترجیحی: غلات، حبوبات، ادویه‌ها، میوه‌های خشک، محصولات حیوانی، حشرات مرده و گاهی پشم یا پارچه.

منابع غذایی ثانویه: مواد آلی کپک‌زده و مرطوب.

---

تأثیر بر انسان و محیط زیست:

بر انسان:

این آفت می‌تواند مواد غذایی را آلوده کرده و منجر به خسارات اقتصادی و مشکلات بهداشتی ناشی از فساد غذا شود.

موهای لاروی ممکن است باعث تحریک پوست و واکنش‌های آلرژیک در افراد حساس شوند.


بر محیط زیست:

اختلال در اکوسیستم‌های ذخیره‌سازی مواد غذایی و کنترل دشوار در محیط‌های کشاورزی و انبارها.


---

مزایا و معایب:

مزایا:

در اکوسیستم‌های طبیعی به تجزیه مواد حیوانی کمک می‌کند.


معایب:

آفت شدید برای غلات و سایر محصولات غذایی ذخیره‌شده.

تشخیص و کنترل آن به دلیل توانایی پنهان شدن در شکاف‌ها دشوار است.

می‌تواند به نمونه‌های موزه‌ای و مجموعه‌های زیستی آسیب برساند.

---

پیشگیری و کنترل:

پیشگیری:

حفظ بهداشت مناسب در مناطق ذخیره‌سازی مواد غذایی.

نگهداری غلات و مواد غذایی در ظروف دربسته.

بازرسی و تمیز کردن منظم انبارها.

کاهش رطوبت برای جلوگیری از رشد آن‌ها.


روش‌های کنترل:

1. کنترل شیمیایی:

استفاده از حشره‌کش‌هایی مانند پیریتروئیدها و مواد گازی (با رعایت قوانین مربوطه).

درمان ترک‌ها و شکاف‌هایی که لاروها در آن‌ها پنهان می‌شوند.

2. کنترل زیستی:

معرفی زنبورهای پارازیتوئید (Laelius pedatus) که لاروها را هدف قرار می‌دهند.

3. کنترل فیزیکی:

حرارت‌دهی محصولات آلوده (بالاتر از 60 درجه سانتی‌گراد) برای نابودی کامل آفت.

انجماد مواد آلوده برای چند روز.

 

4. مدیریت تلفیقی آفات (IPM):

نظارت منظم با استفاده از تله‌های فرمونی.

ترکیب روش‌های شیمیایی، زیستی و فیزیکی برای کنترل پایدار.

 


 

 

 

 

ارسال دیدگاه

    هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.