موش خانگی
نام علمی: Mus masculus
ویژگی‌ها:
طول بدن از سر تا انتهای تن: 6-9 سانتی‌متر، طول دم: 7-10 سانتی‌متر، وزن: تا 30 گرم، رنگ بدن: خاکستری-قهوه‌ای، سری با پوزه نوک تیز و گوش‌های بزرگ که کمی مو دارند.
زیستگاه :
موش‌های خانگی معمولاً در نزدیکی منابع غذایی زندگی می‌کنند و قلمروهای خانوادگی تشکیل می‌دهند. آن‌ها اغلب لانه‌های مشترک دارند و بچه‌ها را به صورت گروهی بزرگ می‌کنند. شعاع فعالیت آن‌ها معمولاً 3-5 مترمربع است. حس بویایی، لامسه و همچنین شنوایی آن‌ها بسیار قوی است، اما دید ضعیفی دارند. ارتباطات آن‌ها عمدتاً از طریق بو و اداراشان انجام می‌شود. موش‌های خانگی به خوبی قادر به بالا رفتن هستند و در حفره‌های کوچک، دیوارها یا کف‌ها لانه سازی می‌کنند. این لانه‌ها معمولاً با پارچه‌های خرد شده و مقوا، دستمال‌های کاغذی، موی سایر حیوانات، پر یا مواد مشابه پر و ساخته میشوند. این دسته از موش ها معمولاً در مناطق شهری و در اماکن مسکونی، آموزشی، ادارای و درمانی رویت
تغذیه :
موش خانگی از غلات و محصولات غله‌ای و خوشکبارها تغذیه می‌کند (حدود 4 گرم درروز) همچنین از غذاهای چرب در مقادیر کم و در چندین نقطه مختلف تغذیه می‌کند. نیاز مایعات خود را از طریق غذایی که جذب می‌کند، تأمین می‌کند.
پتانسیل خسارت:
موش خانگی باعث حذف و آلوده کردن مواد غذایی و خوراکی‌ها با باکتری‌ها، مدفوع و ادرار خود می‌شود. همچنین خسارت‌هایی از قبیل جویدن کیسه‌ها، کارتن‌ها، قالب‌بندی‌ها، کابل‌های الکتریکی و سیستم‌های ارتباطی ایجاد می‌کند و به مواردی که در موش‌های فاضلابی ذکر و قید شده می توان اشاره کرد.
رشد و تولید مثل:
موش خانگی می‌تواند تا 8 بار در سال زایمان کند و هر بار تا 6 قلاده نوزاد به دنیا بیاورد. دوره بارداری به‌طور میانگین 19 روز است. بچه‌ها پس از تولد ابتدا بدون مو و کور هستند همانند سایر موش‌ها، آن‌ها به مدت 3-4 هفته در لانه می‌مانند. در شرایط مناسب هر چهار هفته یک بار زایمان امکان پذیر است. طول عمر موش خانگی 9 تا 18 ماه است و در شرایط و در موارد نادر تا چندین سال زندگی می‌کند. بلوغ جنسی 35 روز پس از تولد رخ می‌دهد. نشانه‌های وجود موش شامل ردهای جویدن (خسارات اقتصادی)، جمع‌آوری مدفوع، ردپا، و بوی مشخص در اتاق‌های دارای تهویه ضعیف است.
کنترل و مبارزه:
از طعمه های ضدانعقادی (آنتی کوآگولانت) مانند Vebiو stormو kelerat استفاده می‌شود. این طعمه ها در چندین ایستگاه در قلمرو موش‌ها قرار می‌گیرند. باید طعمه های قرار داده شده در محیط برای موش ها جداب تر از سایر غداهای موجود در آن مکان باشد که این امر همان رعایت ترجیح غدایی در طعمه گذاری علیه جونذگان موذی (موش) می باشد. برای موش‌های خانگی و سایر موش‌ها که در دیگر قسمت‌ها مانند اتاق های رک، دیتاسنترها و غیره رویت میشوند از تله‌های ضربه‌ای، زنده‌گیر و تله‌های چسبان برای گرفتن آن‌ها میتوان استفاده کرد.با توجه به اینکه هیچ یک از اکتوپارازیت‌های جوندگان (انگل های خارجی نظیر کک، کنه و ...) از موش مرده خونخواری نمی‌کنند اجرای عملیات سمپاشی و ضد عفونی محیط در زمان رویت لاشه موش بخاطر بحث افزایش سطح سلامت افراد محیط به دلیل میزبانان اتفاقی الزامی می‌باشد.
پیشگیری و روش‌های کنترل:
بستن ورودی‌ها و منافذ ساختمان‌ها اعم از بستن درزانقطاع‌ها به منظور ممانعت از ورود با استفاده از صفحات فلزی پانچی و مشبک با قطر کمتر از نیم اینچ (هر اینچ =2.54 سانتی متر) به دلیل فقدان ترقوه در جوندگان که فقط هوا در جریان باشد نه رفت و آمد موش و یا پرندگان، چرا که پرندگان نیز درگیر کنه‌ها هستند و از ریزترین روزنه‌ها هم می‌توانند وارد میحط شده و باعث گزش‌های پوستی رو پوست افراد شوند و برای دیگر نکات میتوان به موارد ذکر شده در مبحث پیشگییری موش فاصلاب اعم از مواردی همچون حذف آب و غذا، حذف پناهگاه، بهسازی محیط، تمیز نگاه داشتن محیط و غیره پرداخت.
ارسال دیدگاه
برای ارسال نظر باید وارد حساب کاربری شوید
هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.