کک مرغ (Echidnophaga gallinacea)، که به عنوان "کک چسبیده" نیز شناخته میشود، یکی از مهمترین گونههای کک در طیور است. این ککها از خون میزبان تغذیه میکنند و میتوانند مشکلات جدی برای مرغها و سایر طیور ایجاد کنند، از جمله کمخونی، کاهش تولید تخممرغ، و حتی مرگ در صورت آلودگی شدید.
---
مشخصات ظاهری
اندازه: 1 تا 2 میلیمتر.
رنگ: قهوهای تیره یا سیاه.
شکل بدن: بدن تخت از پهلو و بدون بال، با پوستهای سخت که از فشار فیزیکی محافظت میکند.
ویژگی خاص: برخلاف سایر گونههای کک، این ککها توانایی پرش محدودی دارند و معمولاً به پوست میزبان چسبیده و در آن ناحیه باقی میمانند.
---
زیستگاه
میزبان: کک مرغ عمدتاً در مرغها و سایر پرندگان اهلی یافت میشود، اما ممکن است حیوانات دیگر مانند سگ، گربه و انسان را نیز آلوده کند.
محل زندگی: اغلب در مناطقی از بدن مرغ مانند اطراف چشمها، تاج، منقار و زیر بالها مشاهده میشوند.
محیط: این ککها به مکانهای گرم و خشک علاقهمند هستند و در لانهها، بستر مرغها و شکافهای جایگاه طیور زندگی و تخمگذاری میکنند.
---
چرخه زندگی
چرخه زندگی کک مرغ شامل چهار مرحله است و بسته به شرایط محیطی میتواند 2 تا 4 هفته طول بکشد:
1. تخم:
ککهای ماده تخمها را روی پوست میزبان یا در بستر مرغها میگذارند.
تخمها بیضیشکل، سفید و بسیار کوچک هستند.
تخمها بهسرعت از بدن میزبان جدا شده و به بستر یا محیط اطراف میافتند.
این مرحله 2 تا 12 روز طول میکشد.
2. لارو:
لاروها سفید و بدون پا هستند و در محیطهای تاریک و مرطوب زندگی میکنند.
آنها از مواد آلی، مدفوع ککهای بالغ، و مواد دفعی پرندگان تغذیه میکنند.
مرحله لاروی معمولاً 5 تا 11 روز طول میکشد.
3. شفیره:
لاروها یک پیله ابریشمی میسازند و در آن به شفیره تبدیل میشوند.
شفیرهها در برابر شرایط نامساعد محیطی بسیار مقاوم هستند و میتوانند تا چند ماه در حالت خواب باقی بمانند.
خروج کک بالغ از شفیره به حضور میزبان و شرایط محیطی بستگی دارد.
4. بلوغ:
کک بالغ از شفیره خارج شده و به دنبال میزبان برای تغذیه خون میگردد.
عمر کک بالغ 1 تا 2 ماه است که در این مدت میتواند چندین بار تخمگذاری کند.
---
تغذیه
کک مرغ از خون طیور تغذیه میکند. بزاق کک حاوی موادی است که باعث کاهش انعقاد خون شده و خارش و التهاب در ناحیه گزش ایجاد میکند.
گزشهای مکرر میتواند باعث کمخونی، کاهش وزن، کاهش تولید تخممرغ و استرس در مرغها شود.
در آلودگی شدید، ممکن است مرگومیر به دلیل کمخونی یا عفونتهای ثانویه رخ دهد.
---
مشکلات ناشی از کک مرغ
1. کمخونی:
تغذیه مداوم کک از خون میتواند باعث ضعف و کمخونی در مرغها شود.
2. التهاب و عفونت:
گزشهای مکرر ممکن است باعث زخمهای باز و عفونتهای ثانویه در پوست شود.
3. کاهش تولید:
استرس ناشی از کک میتواند منجر به کاهش تولید تخممرغ شود.
4. انتقال بیماریها:
ککها میتوانند ناقل بیماریهای باکتریایی و انگلی مانند تیفوس باشند.
---
روشهای پیشگیری
1. بهداشت جایگاه:
تمیز کردن و ضدعفونی مرتب لانهها و جایگاه طیور.
تعویض و شستشوی منظم بستر مرغها.
پرهیز از تجمع بیش از حد مرغها در یک مکان.
2. مدیریت محیط:
کاهش رطوبت و بهبود تهویه در جایگاه طیور.
استفاده از آهک یا خاک دیاتومه در بستر برای جلوگیری از رشد لاروها.
3. بررسی منظم طیور:
معاینه مرغها بهصورت دورهای برای شناسایی علائم آلودگی.
جداسازی پرندگان آلوده و درمان سریع آنها.
4. کنترل ورود آفات:
جلوگیری از ورود حیوانات دیگر مانند جوندگان یا پرندگان وحشی که ممکن است ککها را منتقل کنند.
---
روشهای مبارزه
1. روشهای شیمیایی:
استفاده از حشرهکشها: اسپریها یا پودرهای مخصوص ضد کک مانند پرمترین یا پیرترین برای از بین بردن ککها روی بدن مرغها.
حمام ضد کک: استفاده از محلولهای دارویی در حمام طیور.
سمپاشی محیط: ضدعفونی جایگاهها و بسترها با حشرهکشهای ایمن برای طیور.
2. داروهای سیستمیک:
استفاده از داروهایی مانند ایورمکتین (با تجویز دامپزشک) که از طریق خون باعث از بین رفتن ککها میشود.
3. کنترل بیولوژیک:
استفاده از عوامل بیولوژیک مانند نماتودهای انگلی برای کنترل لاروهای کک در محیط.
4. روشهای طبیعی:
استفاده از خاک دیاتومه در بستر یا لانهها برای کاهش جمعیت لاروها و ککهای بالغ.
اسپری کردن مخلوط آب و سرکه در جایگاهها برای دور کردن ککها.
5. مشاوره حرفهای:
در آلودگیهای شدید، از یک متخصص دامپزشکی یا کارشناس کنترل آفات کمک بگیرید.
---
جمعبندی
کک مرغ یکی از جدیترین انگلهای خارجی طیور است که میتواند باعث کاهش سلامت و بهرهوری مرغها شود. با رعایت بهداشت جایگاه، پیشگیری از آلودگی، و درمان بهموقع میتوان از آسیبهای ناشی از این آفت جلوگیری کرد. در صورت آلودگی شدید، مشاوره با دامپزشک و استفاده از روشهای ترکیبی شیمیایی و طبیعی ضروری است.
هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.