موش فاضلابی، موش قهوه ای، موش کشتی یا موش نروژی (Brown rat)
نام علمی: Rattus norvegicus
راسته: جوندگان (Rodentia)؛ خانواده: Muridae
ویژگی‌ها:
طول بدن (حیوانات بالغ): 18-25 سانتی‌متر، طول دم: 15-21 سانتی‌متر، وزن: 200-500 گرم. پوزه کند، چشم‌ها کوچک؛ گوش‌ها کوچک با موی کوتاه، پشت قهوه‌ای، شکم به رنگ خاکستری روشن، دم کوتاه‌تر از طول بدن. زیر بدن روشن است.
زیستگاه و عادات:
موش فاضلابی بسیار سازگار است و در نزدیکی زمین زندگی می‌کند. آن‌ها عمدتاً در ساختمان‌های زیرزمینی زندگی می‌کنند و شناگران بسیار خوبی هستند. معمولاً لانه‌های خود را در نزدیکی ساحل می‌سازند. توانایی بالارفتن در آن‌ها به‌طور خاص برجسته نیست. شعاع فعالیت یک دسته موش فاضلابی معمولاً بین 50 تا 100 متر است، به ندرت تا 2 کیلومتر می‌رسد. در زمستان، این حیوانات برای پناه‌گرفتن به ساختمان‌ها وارد میشوند که این امر باعث افزایش تعداد موش‌ها در فصل پاییز می‌شود.
غذا و پتانسیل خسارت:
موش فاضلابی به‌عنوان آفت ذخیره‌سازی و مواد شناخته می‌شود. آن‌ها با مدفوع، ادرار، مو و انتقال عوامل بیماری‌زا، مواد غذایی را آلوده می‌کنند؛ این آلودگی خطر قابل‌توجهی در فرآوری مواد غذایی ایجاد می‌کند.
رشد و تولیدمثل:
موش فاضلابی در طول سال می‌تواند تا 6 بار زایمان کند و به‌طور میانگین 6-7 نوزاد به دنیا بیاورد. نوزادان در ابتدا کور و بدون مو هستند. رشد مو پس از 7 روز آغاز می‌شود و چشم‌ها بعد از 12-14 روز باز میشوند. پس از 2-3 ماه، موش‌های جوان به بلوغ جنسی می‌رسند. طول عمر موش فاضلابی در طبیعت 6-12 ماه است.
نشانه‌ها:
راه‌های عبوری موش‌ها با علامت‌گذاری ادرار مشخص می‌شود و معمولاً این مسیرها بدون گرد و غبار هستند و در امتداد دیوارها قرار دارند. روی سطوح گردوخاکی، ردهای دم موش‌ها دیده می‌شود. همچنین مدفوع سیگارشکل به طول 8-15 میلی‌متر به‌ویژه در نزدیکی محل‌های تغذیه به چشم می‌خورد.
مبارزه:
از طعمه های ضدانعقادهای (آنتی کوآگولانت) نظیر رادیلون، مورین، استورم و کلرت استفاده می‌شود. این طعمه ها در چندین ایستگاه در قلمرو موش‌ها قرار می‌گیرند. باید طعمه های قرار داده شده در محیط برای موش ها جداب تر از سایر غداهای موجود در آن مکان باشد که این امر همان رعایت ترجیح غدایی در طعمه گذاری علیه جونذگان موذی (موش) می باشد. برای موش‌های خانگی و سایر موش ها که در اتاق‌های نشیمن و سایر قسمت ها رویت میشوند از تله‌های ضربه‌ای، زنده‌گیر و تله های چسبان برای گرفتن آن‌ها میتوان استفاده کرد.با توجه به اینکه هیچ یک از اکتوپارازیت‌ها جوندگان (انگل های خارجی نظیر کک، کنه و ...) از موش مرده خونخواری نمی‌کنند لذا اجرای عملیات سمپاشی و ضد عفونی محیط در زمان رویت لاشه موش الزامی می‌باشد.
پیشگیری:
بستن ورودی‌ها و منافذ ساختمان‌ها.
ارسال دیدگاه
برای ارسال نظر باید وارد حساب کاربری شوید
هیچ دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.