آیا ما مسابقه موش را می بازیم؟ چگونه جوندگان محیط زندگی ما را تسخیر کردند؟

موش ها باهوش، مقاوم، وحشت آور و در عین حال به نوعی قابل تحسین هستند و این در حالی است که وقتی ما غایب بودیم یعنی  قبل از آنکه ما پا بر روی زمین بگذاریم آن ها زمین را تخت سلطه داشتند.

یک ساختمان مترو مکان خیلی خوبی برای جولان موش های فاضلاب است، چون گرم و خشک است و خطری آن ها را تهدید نمی کند. ریچارد اشلی، استاد برجسته آب شهری در دانشگاه شفیلد می گوید: “موش ها همیشه چیزی برای خوردن پیدا می کنند.” زباله های انسانی بهترین چیز برای تغذیه موش است اما این جاندار هر ماده دیگری مانند: گیاهان ساختمانی و … را نیز برای تغذیه انتخاب می کند.

موش از طریق فاضلاب راهی برای ورود به ساختمان پیدا می کند و در آنجا امن ترین نقطه را برای زندگی و تولید مثل پیدا می کند به همین دلیل به سختی به دام می افتد.

ندی تایسون از مدیریت نگهبان آفات در لندن می گوید: موش ها می توانند به راحتی از لوله های پلاستیکی فاضلاب بالا رفته، آن را جویده و از آن خارج شوند و راهی برای جلوگیری از آن وجود ندارد.

اگر مدتی خانه یا محل کار را ترک کرده اید، پس از ورود مجدد با صحنه بسیار وحشتناکی مواجه خواهید شد، موش ها خانه یا محل کار شما را آشیانه خود کرده اند و در سقف آن لانه سازی می کنند و تفریحشان در این مدت جویدن کابل ها و سیم های برق شما بوده است.

به خاطر شرایط قرنطینه ایام کرونا انجمن کنترل آفات بریتانیا اعلام کرده که جمعیت موش ها 41 درصد افزایش یافته. ناتالی بانگی، سخنگوی BPCA می گوید: “شاهد ورود موش ها به ساختمانهای خالی بوده ایم و به نظر می رسد که الگوی زندگی آنها در حال تغییر است.”

از آنجا که شهرها و شهرهای ما خالی شده و غذای کمتری در فضاهای بیرونی دور ریخته می شود، موش ها بیشتر وسوسه می شوند که به داخل بیایند.

کنترل کننده های آفات هشدار می دهند که تا زمانی که صاحبان مشاغل احتیاط منطقی انجام ندهند، موش ها خوشحال خواهند شد. طبق آمار ONS ژانویه، 27 درصد مشاغل در انگلیس به دلیل بیماری همه گیر Covid-19 معاملات خود را تعطیل یا متوقف کرده اند، در حالی که تنها 48 درصد کارگران در هفت روز گذشته برای کار سفر کرده بودند. یانگ می گوید: “فضاهای بزرگ اداری و هر فضای تجاری كه معمولاً جای زیادی پیدا می كند، مانند آرایشگاه ها، میخانه ها و یا مغازه ها می توانند به مكان پرورش یافتن موش تبدیل شود.” Pest.co.uk هشدار می دهد که جمعیت موش های بریتانیایی در سال 2020 با رشد 25 درصدی، مجموعا به 150 میلیون افزایش یافته است. به دلیل سرعت تولید مثل موش، اگر در زمان ورود اولین موش سریع مقابله نکنیم به زودی می تواند به یک آفت بزرگ تبدیل شود.

دندان های پیش موش می تواند تا نیم متر رشد کند و دندان های آن ها از آهن سخت تر است.

موش ها جوندگان فوق العاده باهوشی هستند و می توانند به راحتی بفهمند که برای آن ها دام گذاشته شده است. آن ها تله موش را لگه زده و پس از بسته شدن تله و بی خطر شدن آن طعمه را می خورند و همچنین می توانند طعمه مسموم را تشخیص داده و از خوردن آن اجتناب کنند و از راهی که برای فرار از گرفتار شدن در تله چسبی موش استفاده می کنند و  این است که با استفاده از یک شیء روی چسب سر بخورند و طعمه را بردارند بدون اینکه در چسب گیر کنند.

در ایام قرنطینه بدلیل تعطیلی رستوران ها و جمع آوری سطل های زباله موش ها مجبور بودند به گیاهخواری بسنده کنند و به مکان های دیگری که گرمای کافی داشته باشد، غذا به اندازه کافی وجود داشته باشد و مناسب برای زاد ولد باشد مهاجرت کنند.

همانطور که جاناتان برت در کتاب عالی خود Rat – بخشی از مجموعه Reaktion در مورد حیوانات در فرهنگ – می نویسد، ترس از موش با تصویر شخصی خودمان به عنوان انسان گره خورده است. ما موش ها را به خاطر همان چیزهایی که در خودمان تحقیر می کنیم، تحقیر می کنیم: کثافت، شهوت، بیماری، تخریب، مصرف بی هدف، بی حد و حصر و بی پایان آنها. نبوغ آنها ریاکاری آنها – موشها همه چیزهای دیگر را کثیف می کنند اما خود را بسیار تمیز نگه می دارند. او معتقد است موش ها چیزی هستند که انسان ها می ترسند در صورت فروپاشی جامعه درگیر آنها شویم. برت به نقل از هانس زینسر، باکتری شناس دهه 1930، موشها را بعنوان نزدیکترین رقیب انسانها به عنوان نابودکننده های زندگی انتخاب کرد. وی نوشت: “هیچكدام از آنها كمترین استفاده زمینی از گونه های دیگر موجودات زنده ندارند.” “به تدریج این دو در سراسر زمین گسترش یافته اند، همگام با یکدیگر و قادر به از بین بردن یکدیگر نیستند، اگرچه به طور مداوم خصمانه هستند.”

رابرت سالیوان، روزنامه نگار آمریکایی، که یک سال را برای کتاب کلاسیک خود، موش ها: یک سال با ناخواسته ترین ساکنان نیویورک، پشت آپارتمان خود در منهتن به تعقیب موش ها پرداخت، موش ها را به عنوان گونه آینه ای انسان ها دید – این نشانگر حضور انسان، دقیقاً همانطور که موجودات دیگر که به شهرها برمی گردند، شاخص های نبود انسان هستند. او به من می گوید: “نوع دیدگاه من، نحوه تفکر ما درباره موش ها معمولاً بیشتر از موش ها است.” “وقتی ترسیده ایم، فکر می کنیم موش ها دنیا را تسخیر می کنند. وقتی نفس عمیق می کشیم، می بینیم که دنیا شکسته است و موش ها آنجا هستند که می توانند ما را به سمت برخی از موارد که ممکن است به راحتی برطرف شوند، مانند شرایط بد مسکن و به طور کلی بهداشت عمومی، که بیشتر در حالی که ما غرق شده ایم، نشان دهیم. بیش از حد حواس پرت شده ایم و نمی توانیم از آن مراقبت کنیم.

اشلی، که یک بار یک مدل عظیم از فاضلاب و توالت خانگی را راه اندازی کرد و آن را پر از موش کرد تا بهتر درک کند، می گوید: “شما هرگز از شر آنها خلاص نخواهید شد – فقط مسئله حفظ تعادل است.” برخلاف تصور رایج، موش ها هرگز بیش از آنچه مواد غذایی موجود تأمین می کند، تولید مثل نمی کنند. آنها همچنین از نزدیک به گروه های خانواده می چسبند. او به من می گوید که در نهایت تحت تأثیر مقاومت، سرسختی، توانایی زنده ماندن آنها قرار گرفته است. او می گوید: “موجودات جذاب – كاملاً جذاب”. “من همیشه فکر می کنم که وقتی ما از بین می رویم، این باکتری ها، سوسک ها و موش ها باقی می مانند. هر شرایطی که باشد، آنها به تعادل می رسند.”