یکی از مشکلات و حتی ترس هایی که برای هر کسی به خصوص سفر به منطقه ای که شناخت کافی از آن ندارد مار گزیدگی هست حتی گاهی این خزنده به خانه ها و ساختمان ها هجوم می آورد.

بیش ترین تعداد مار گزیدگی در ماه های تابستان و از اول سپیده دم تا ابتدای غروب رخ می دهد.

شایع ترین نقاط بدن که توسط مار مورد گزش واقع می شوند بترتیب شامل دست از مچ به پایین 50 درصد و نواحی پایین تر از مچ پا 22 درصد و ناحیه ساعد 11 درصد می باشد. معمولا مار های کبری قسمت فوقانی عضو، مار های افعی قسمت های تحتانی عضو و مار های دریایی قسمت های مختلف بدن را نیش می زنند.

مار گزیدگی معمولا در کودکان شدیدتر و بیشتر احتمال مرگ وجود دارد که دلیل آن می تواند میزان سم وارد شده در بدن به مقدار وزن بدن باشد و همچنین مار گزیدگی در فرد بیمار به نسبت فرد سالم بیشتر منجر به مرگ می شود.

همه ی اعضای بدن به جز مغز ممکن است به طور مستقیم تحت تاثیر سم قرار بگیرند. سم تاثیر خود را به ترتیب ابتدا بر روی سیستم قلب و عروق، سپس تنفس، گردش خون و در نهایت سیستم اعصاب را مورد هدف قرار می دهد.

خطر ورود زهر به تنه، صورت و عروق بیشتر از دیگر اندام ها می باشد. هر چه لباس مصدوم بیشتر و ضخیم تر باشد مقدار سم کمتری وارد بدن میزبان شده و مسمومیت کمتری ایجاد می کند.

وجود باکتری ها در دهان مار یا روی بدن میزبان سبب برو عفونت در محل نیش می شود.

هر چه مسدوم پس از گزش بیشتر فعالیت داشته باشد سم به راحتی در بدن و خون جریان می یابد و باعث شدت مسمومیت می شود و همچنین اگر مار عصبی یا ترسیده باشد سم بیشتری تزریق می کند.

وسعت علائم بالینی مارگزیدگی بسیار متغیر است. معمولا 25 درصد گزش ها منجر به مسمومیت نمی شود.

محل نیش معمولا به صورت دو سوراخ به فاصله 2 تا 4 میلی متر از هم است و گزش در مار های غیر سمی به صورت نعل اسب است.

اقدامات درمانی که باید صورت گیرد شامل اطمینان بخشیدن و آرام کردن مصدوم، بستن عضو آسیب دیده جهت جلوگیری از حرکت در جریان لنف، خارج کردن انگشتر ساعت و … و شستن محل نیش با آب و صابون و رساندن مسدوم به محل درمانی جهت اقدامات درمانی و دریافت پادزهر.

جهت پیشگیری از مارگزیدگی و مسدومیت کم تر لباس های ضخیم و کفش های ساق دار بپوشید و در صورت مشاهده مار سریعا از محل دور شوید.